Plop, in het pluche.

Na een wervelende periode was het donderdagavond dan zover; de nieuwe Gemeenteraad van Nijmegen werd afgelopen donderdag geïnstalleerd. Ik vind dat dus reuzespannend. Debatteren, campagnevoeren, canvassen: alles vond ik vanzelfsprekend en aangenaam. Maar zo’n installatie, met al dat decorum en zo’n plechtige eed, dat was wel even wat anders.

En toen was het binnen 21 minuten alweer voorbij. 39 raadsleden hadden de Eed of de Belofte afgelegd en alras werden wij binnengeleid in de Schepenhal waar wij met de verschillende vertegenwoordigers uit de stad kennis konden maken. Een aangenaam begin van een raadsperiode. Evenzo treurig was het nieuws dat ons die avond bereikte. Het overlijden van Hans van Mierlo deed iedereen aanwezig iets. Het lijkt me ook redelijk ridicuul om dit verdriet en dit gemis tot D66-onderwerp te bombarderen; de relativerende manier van politiek en de scherpzinnigheid waarmee hij het bedreef, moeten oorsprong zijn voor de wijdverbreide sympathie die mijn partij geniet.

Verder was er genoeg gemor over de nieuwe Raad. Scheidend raadsleden die elkaar in de pers vonden en uit volle borst zeker wisten: er verdwijnt teveel ervaring uit de gemeenteraad! Wars van democratische uitgangspunten en al helemaal niet van enige vernieuwingsdrang voorzien, kregen ze van de journalisten -die ze ook al jaren kennen- alle ruimte: wat jammer dat er zoveel nieuwe mensen in de raad zitten!
Echt een grote schande dat zulks gewoon geroepen kan worden. Politiek is per definitie een zich vernieuwend spel! Ja, men heeft dossierkennis nodig en ja, de procedures dienen geleerd te worden. Maar het nastreven van slechts ervaring zorgt voor ambtenaren als volksvertegenwoordigers! Telkens weer moet de kiezer zeker kunnen zijn dat partijen goed nadenken over hun meningen en elke vier jaar dient een partij opnieuw zich uit te spreken over wat zij wil met de stad. Geen oude dealtjes en vriendengunsten, maar een directe lijn tussen kiezer, via een vierjarig-partijprogramma, naar de Raad.

Van onze zes zetels worden er vier bezet door met voorkeursstemmen gekozen volksvertegenwoordigers. Zetels die dus staan voor een substantiële inspraak van een groot deel van onze inwoners. Dát is waar democratie om gaat. Dat de nieuwe raadsleden, daarbij magnifiek ondersteund door de Raadsgriffie, als de donder aan de slag moeten om zich procedures en dossiers eigen te maken, staat voor alle nieuwe raadsleden buiten kijf.

En verder kunt u onze enige lokale verkiezingsrel hier volgen; vooral de reacties zijn zalig.