Langzaam begint de rook op te trekken van de kabinetsformatie. Het gedogen van Wilders blijkt ook nadelen te hebben voor het kabinet, maar Rutte is ongekend populair. Mij bekruipt langzaam het gevoel dat er, als het zo doorgaat, een fraaie cesuur valt te zien in wat men vroeger “rechts” noemde.
Laat ik voorop stellen dat in mijn ogen consequent zijn altijd plicht is binnen de politiek. Overigens eigenlijk altijd. Prima als je denkt dat mensen niet voor zichzelf kunnen opkomen en we dus een overheid moeten optuigen om arme mensen altijd qua inkomen te ondersteunen en daarom de belastingen omhoog moeten. Evenzo prima als je denkt dat cultuur zichzelf maar in leven moet kunnen houden en dat daarom de bealstingen omlaag kunnen. Hardstikke consequent, en slechts qua wereldbeeld afwijkend van mijn politieke beleving.
Alles wordt anders als het opportunistisch “shoppen” wordt uit verschillende ideeën. Dan kan er sprake zijn van populisme. Of gewoon hypocrisie.
Het lijkt erop dat de rasechte liberaal Rutte een mooi beroep op de stemmers “op rechts” doet. De echte liberaal mag blijven, de rest mag naar de PVV. Alleen lukt dat in het beleid nog niet zo goed, omdat door Wilders binnen te halen, alle liberale kroonjuwelen overboord moesten.
Ik leg het uit.
- De boze ontevreden blanke man was eerst voor de VVD: kleinere en minder bemoeizuchtige overheid, lagere belastingen en minder regels. Henk en Ingrid holden met hun rode potlood naar het stemhokje: VVD moest het zijn!
- Toen bleek, dat als je kiest voor een kleinere overheid, je dus ook niet voor al je ongenoegen naar de overheid mocht kijken. De puntenslijper bracht uitkomst: het aangescherpte potlood kleurde vlijtig achter de naam van Geert Wilders. Die was voor meer arbeidsrecht, meer verplegers, meer hamsteragenten én hij pakte migranten aan!
En nu? Ik zou het niet durven zeggen. Als de echte VVD-er in Rutte door wil pakken, maakt hij een einde aan deze onbetaalbare vorm van WW en ontslagrecht. Als de echte liberaal in hem door wil pakken, gaan we naar een sociaal leenstelsel voor studenten en naar een traject waarin de hypotheekrenteaftrek langzaam wordt afgebouwd. De constructiviteit in Rutte, zou kunnen leiden tot veel meer aandacht voor intergenerationele solidariteit (PDF).
Maar om deze stappen te zetten moet Rutte nu, op het hoogtepunt van zijn populariteit, afrekenen met de klaag-rechtse man: Ja, uw overheid kan kleiner, goedkoper en slagvaardiger. Ja, dan dient u vaker zelf uw stoep ijsvrij te maken, zelf harder te zoeken indien u werkzoekend bent en zelf de politie te bellen als u onraad ruikt.
Ik denk dat de klagende Henk en Ingrid daar allemaal helemaal geen zin in hebben. En Rutte dus voorlopig ook niet.
Edelachtbaar raadslid van Elferen,
Dank voor uw heldere uiteenzetting van de feiten. U slaat de spijker weer op zijn kop.
Toch wil ik u graag nog het volgende in overweging geven.
U noemt het ‘shoppen’ uit ‘verschillende ideeën’ populisme of hypocrisie. Ik ben dit slechts voor een gedeelte met u eens, omdat u mijns inziens voorbij gaat aan de volgende zaken:
– waar u op doelt zijn ‘bestaande’ ideeën, de vastomlijnde ideeën die stammen uit het liberalisme, socialisme, confessionalisme… de politicus die ‘voor ieder wat wils’ neemt uit elk van de vastomlijnde kaders, kun je inderdaad (om die reden) een populist noemen; een nieuw idee is ontstaan.
– Bereikt met dit nieuwe idee wordt, dankzij het populistische beleid, dat velen dit idee tot nationaal beleid willen bombarderen. Omdat we overwegend uitgaan van de utilistische (en democratische) idee dat we het plan met het meeste draagvlak tot ons nationale beleid maken, kan het voorkomen dat een dergelijk populistisch politicus in een gedoogconstructie verstrengeld raakt. Wat dan? Slechts wanneer dit nieuwe idee een onhaalbaar en onwerkbaar beleid oplevert, of wanneer het strijdig is met de goede zeden, kan ik me daartegen verzetten. Is dat de reden voor uw antipathie tegen het ‘shoppen’? Dan wil ik u graag wijzen op de snel vergeten uitspraken van PvdA-coryfee Vermeend, aan het begin van de vorige parlementsverkiezingen. Het voorgenomen financiële beleid uit zijn eigen (niet eens bij elkaar geshopte!) partijprogramma bleek toch niet erg werkbaar. Het geloof in maakbaarheid en het idealisme van sommige niet-populistische partijen klinkt erg romantisch, maar getuigt toch ook zelden van haalbaarheid.
Nimmer is het mijn doel een lans breken voor populistische partijen. Wellicht kunt ook u zich vinden in bovenstaande opmerkingen.
Met liberale groet,
Maria
I’m impressed! You’ve managed the almost imsopisble.
Howdy! Would you mind if I share your weblog with my twitter group? Theres lots of people that I think would truly enjoy your content material. Please let me know. Thanks bddeefgbdabd