In Nijmegen woedde vorige maand een verhit debat over de toekomst van de St. Stevenskerk. Het meest beeldbepalende monument van onze stad brokkelde langzaam maar zeker af. Pers boos, publiek boos en dus de Raad boos. Maar de boosheid leidt niet zomaar tot een oplossing.
De crux van het probleem zit erin dat de toren een Gemeentelijk monument is, en de rest van de kerk een Rijksmonument. De gemeente kan derhalve slechts een beroep op het Rijk doen, maar niet afdwingen dat de in slechte staat verkerende kerk door het Rijk wordt gered.
Op zich stort de kerk niet direct in elkaar. Maar er zijn wel op meerdere plekken afbrokkelende stukken kalksteen die voor onveilige situaties zorgen. Bovendien is het tamelijk bedroevend om de kerk die voor menig Nijmegenaar symbool voor zijn stad staat, langzaam weg te laten brokkelen.
Hoewel ik in het verleden vaker mijn kritiek heb geuit over het gemak waarmee lokale politici zich laten opjutten door lokale pers, vond ik dat er in dit debat een aardige rol werd gespeeld door Rob Jaspers, de journalist van Gelderlander die regelmatig raadsleden op de huid zit. Hij stelde dat het weinig zin heeft om als politiek mooi weer te spelen met schijnoplossingen (zoals de VVD, die een politiek onhaalbaar plan presenteerde), maar dat de Stevenskerk gewoon door de gehele stad en de raad omarmd moest worden.
Daar ben ik het mee eens. Niet navelstaren en bevoegdheidsdiscussies, maar iedereen doet wat hij kan.
Dat ga ik ook doen. Ik ga dit jaar ontzettend dik gesponsord de vierdaagse lopen. Via deze link kunt u mij direct sponsoren. De handlingskosten (€25) heb ik al voldaan, dus elke euro die u sponsort gaat direct naar het restauratiefonds St. Stevenskerk.
Studentjes. U drinkt in die week voor €250 bier. Dat is heel goed. Mag ik u verzoeken om de waarde van twee biertjes uit uw juni-stufi aan mijn sponsoring te wijden? Het betreft een machtiging. Dat betekent betalen achteraf!!!1!!!!one!!
Young Professional-vrienden. U heeft geld zat. Jajajaja, kinderen, studieschuld, dure tijden. Maar wel skiën, zeilen en borrelen. Dus als u mij ook nu eens de waarde van een flesje Chablis (want dat drinkt u het liefst) zou sponsoren?
Ik zal al mijn sponsoren het eindresultaat mailen. En aan u denken als ik heel in de verte precies boven de Via Gladiola uittorenend, de St. Stevens bij de intocht zal heuren sloan.
Dank!
Afbeelding: Flickr, Michel ter Haar
“De crux van het probleem zit erin dat de toren een Gemeentelijk monument is, en de rest van de kerk een Rijksmonument.”
Bijna goed! 🙂 De toren en de SINT STEVENSKERK, St. Stevenskerkhof 64, 6511 VZ Nijmegen, zijn aangewezen als rijksmonument. De toren is eigendom van de gemeente; de naam van dit gemeentelijke bouwwerk is niet door de gemeenteraad vastgesteld. De kerk is eigendom van de Stichting Stevenskerk.
Het meest beeldbepalende monument van Nijmegen is natuurlijk de naamloze toren en niet de afbrokkelende Stevenskerk. Zelfs bij de naam van de kerk is ‘Sint’ vervangen door ‘Stichting’. Graodus fan Nimwegen bezingt niet de kerk, maar de toren. In de media worden de verschillende rijksmonumenten ten onrechte op één hoop geveegd.
De toren is herbouwd naar onder leiding van architect Anthonie Wouter Jansz (1879-1958) en werd op 9 juli 1955 officieel aan het gemeentebestuur overgedragen. Deze icoon van Nijmegen is dus meer dan 15 jonger dan de toren van Stadion De Goffert. Dat is een beschermd complexonderdeel van een gemeentelijk monument.
Bovengenoemde datum 9 juli 1955 is een verschrijving van dr. J. A. B. M. de Jong in Numaga XI (1964), 3 (september), p. 202. De herstelde toren werd reeds op 9 juli 1953 door A.W. Jansz (“wiens naam blijvend aan de herschepping van dit monument verbonden is”) aan het gemeentebestuur overgedragen.
Wie kent nog de naam van architect ir. Anthonie Wouter Jansz (1879-1958)? Misschien kunnen de naamloze trappen tussen het St. Stevenskerkhof en Achter de Smidstraat als blijvende herinnering naar hem worden genoemd.